Er is op 12 februari een Nieuwsbrief uitgegaan over deze lezing door Korneel Aschman, tuinarchitect en kenner van Zocher senior, die twee eeuwen geleden de landschapstuin van Berbice heeft ontworpen.
De lezing begint op zaterdagmiddag 7 maart om 15 uur. Na een korte pauze volgt een rondleiding door het park. Einde rond 17 uur.
Aanmelden kan niet meer, de ruimte is vol!
Winterverhalen voor kinderen op Berbice op 28 december
Het was een mooie middag met prachtige verhalen. Bijna 40 kinderen en begeleiders hebben genoten van de verhalen en de warme chocolademelk met slagroom.
Een verslaggeefster van het Leidsch Dagblad heeft er een mooi artikel aan gewijd dat op 30 december in de krant stond. Klik hier verhaal LD
Een winterse verhalenavond op 17 januari 2020
De Groene vogel
“Kun je je verstoppen voor het Lot?
Kun je het voorblijven?
De oude koning wist het niet, maar hij wist dat hij het moest proberen”
Verhalenverteller Janneke Tanja vult op vrijdagavond 17 januari 2020 het Schuytenhuis van Berbice met warme verhalen bij de haard.
Met de zinnen bij de foto begint Janneke Tanja’s versie van de Groene Vogel, een sprookje dat haar als kind al fascineerde. Het verhaal zat vol met betoverde prinsen, prinsessen in torens, hier en daar wat magie, en uiteindelijk leefde iedereen lang en gelukkig… Het kon Janneke niet zoet genoeg zijn in die tijd. Prinsessen hadden grote jurken, werden zomaar uitgehuwelijkt, maar gelukkig werden ze makkelijk verliefd en kwam het meestal toch wel goed – toch?
Pas jaren later viel haar op dat dit eigenlijk een gruwelijk verhaal is, vol met vreselijke keuzes en gebroken beloften. Maar ook met een prinses die het heft in eigen handen nam en haar eigen weg volgde. En daarin bleek ze niet de enige… In oude sprookjesboeken komen meer van deze eigengereide dames voor en Janneke vlocht hun avonturen ineen tot één lang verhaal.
De Groene Vogel is een sprookjesachtige raamvertelling , compleet met prinsessen in torens en een vleugje magie. Maar wel met scherpe hoekjes en rauwe randjes. En of dat dan eindigt met “… lang en gelukkig…”?
De klok is verschoven en het is dus sneller donker. Toch is er veel te zien in dit jaargetijde op Berbice: allerlei zwammen en paddenstoelen tussen alle herfst bladeren in.
Liefhebbers kunnen ook weer terecht voor haardhout: slechts € 50 per kuub gekloofd mengsel van beuk-eik-kastanje-esdoorn. Het moet nog wel een tijd drogen.
Als Mejuffrouw Begeer nog geleefd had, zou ze dit jaar 105 jaar geworden zijn. Inmiddels is het echter al weer al weer tien jaar geleden dat Mej. Begeer overleed en de Stichting tot Behoud van Cultuurhistorische Buitenplaatsen het beheer van Berbice van haar overnam. Een goed moment om terug te kijken en vooruit te blikken.
Op 20 september werd tijdens een feestelijke bijeenkomst herdacht hoe inspirerend en belangrijk Mej. Begeer was en nog steeds is voor Berbice. Het was daarnaast ook een prachtig moment om te vieren dat de buitenplaats op vele fronten een hernieuwd gezicht heeft gekregen. Met de recent afgeronde restauratie van de oranjerie zijn nu alle gebouwen op de buitenplaats van buiten in volle glorie hersteld. Alle personen en instanties die hieraan hebben bijgedragen waren dan ook uitgenodigd om samen te overzien wat met hun onmisbare steun tot stand is gebracht.
Op vrijdag 21 juni was er in het nieuwe Schuytenhuis achter in de rozentuin van Berbice opnieuw een boeiende lezing met de titel “Liever Voorschoten dan Versailles”.
Bezoekers konden zich door de lezing van Marjoleine Kooper-Huigen en een sfeervolle avondwandeling daarna moeiteloos terug wanen in het boeiende verleden van de buitenplaats. Men maakte op een unieke manier kennis met Pieter de la Court van der Voort, bewoner van Berbice tussen 1688 en 1716.
De rijke Leidse lakenkoopman Pieter de la Court van der Voort bezat, naast een statig pand aan het Rapenburg in Leiden, tevens twee buitenplaatsen: Allemansgeest (nu Berbice) in Voorschoten, en tevens het inmiddels verdwenen Meerburg bij Zoeterwoude. Tijdens zijn leven was hij bekend als kunstverzamelaar en had van huis uit een passie mee gekregen voor de tuinkunst als onderdeel van het leven op de buitenplaats. Hij beschikte over de financiële middelen om op dat gebied experimenten uit te voeren en ontwikkelde zich in de loop van zijn leven tot een autoriteit op het gebied van tuinieren.
Mooi en lelijk weer wisselen elkaar af, maar de bouwactiviteiten op Berbice gaan gestaag door. Als de wandelaar eenmaal het fraai gerestaureerde nieuwe hek door is (open 9-18 uur) dan volgen er meer verrassingen: de kapschuur aan de rechterkant van de oprijlaan en kinderspeelgoed aan de linkerzijde.
Helemaal achterin de buitenplaats schiet de restauratie van de Oranjerie ook al op.
Flambouwen wezen de weg in het nachtelijke duister van Berbice. Eenmaal binnen opgewarmd door koffie of thee lieten, net als de kinderen in het najaar, ook de volwassenen zich door soms ijselijke verhalen boeien. Gelukkig brandde de houtkachel in het Schuijtenhuis en was het binnen (zeer) behaaglijk.
Op zondagmiddag 23 september was Janneke Tanja in de Oranjerie van Buitenplaats Berbice om verhalen te vertellen aan kinderen van 6-60 jaar, maar vooral aan kinderen van 6-12 jaar
Al vele jaren weet zij kinderen (maar ook volwassenen) te boeien. Ademloos luistert haar gehoor naar sprookjes, sagen, mythen of gewoon spannende verhalen. 
Waar kon dat beter dan in een eeuwenoud gebouw op een sprookjesachtige buitenplaats?
Het was gelukkig droog. Zo’n 25 kinderen met hun (groot-)ouders waren present en genoten van de verhalen en wat lekkers erbij.
In 1968 heeft juffrouw R. Begeer, samen met de heer Wiert Berghuis, een 17e eeuwse rozentuin ontworpen.[1]
Met grote passie is vervolgens een prachtige rozentuin aangelegd die in de hoogtijdagen ruim 4000 rozen telde. Maar in de jaren ‘ 80 raakte de rozentuin in verval mede door de hoge onderhoudkosten.
In het testament van juffrouw Begeer stond de wens om de Buitenplaats, inclusief de rozentuin , een ‘levende herinnering’ voor toekomstige generaties te laten zijn. Een grote opdracht voor de vrijwilligers die de rozentuin weer in de oorspronkelijke staat willen herstellen en verder willen ontwikkelen.
Sinds 2011 bestaat het rozenteam uit ca. 25 vrijwilligers. Onder bezielende leiding van Jeannette en Jan Willem van Borselen wilde het rozenteam de verloren rozentuin weer in de oude luister herstellen, verder ontwikkelen en onderhouden.
Hoe gaat het nu, anno 2018, met de Rozentuin op Berbice en de vrijwillig(st)ers? “Rozen vrijwilligers gezocht” verder lezen
Een zonnige fietstocht door Wassenaar en Voorschoten
Na een succesvolle fietstocht in Zocher-herdenkingsjaar 2017, bleek er ook dit jaar weer genoeg belangstelling voor een fietstocht langs enkele buitenplaatsen waar de Zocherfamilie tussen eind 18de en eind 19de eeuw een duidelijk stempel heeft gedrukt op de tuincultuur. Tijdens het eerste echt warme weekend van dit voorjaar vertrok een enthousiaste groep fietsers vanaf Berbice om, onder begeleiding van Zocherspecialist Hennes Claassen, een drietal juweeltjes te bezoeken en te bewonderen.
Als eerste voerde de route langs Duivenvoorde, waar niet alleen mooie waterpartijen en interessante doorzichten te zien waren, maar ook prachtige bomenpartijen en een indrukwekkende taxus. Via een prachtige fietsroute bereikte het gezelschap vervolgens De Paauw in Wassenaar. Ook daar liepen de paden in prachtig Zocheriaanse bogen door het park en langs de schijnbaar oneindige vijver. Hennes wees de deelnemers nog even op twee innig met elkaar verstrengelde bomen die al jaren, direct aan de oever, strijden om te overleven. De indrukken van de deelnemers over welke boom de strijd zal winnen waren verdeeld. Ook werd nog even een omweg gefietst om enkele gebouwen te zien die eveneens door Zocher zijn ontworpen.
Eindpunt van de fietstocht was vanzelfsprekend Berbice, waar de deelnemers op het gazon in de rozentuin voor de oranjerie werden verwelkomd met koffie, thee en taart, alvorens de Zocher-elementen van het park te gaan verkennen. Ook voor de fruitmuren en de aanleg van de moestuin bleek veel belangstelling onder de aanwezigen.
Al met al een ontspannen en warme voorjaarsmiddag, waarbij alle bezochte parken zeker uitnodigend genoeg bleken om nog eens terug te keren. En wellicht doen we dat nog wel eens in de komende jaren.
